Mahkeme kararı, tefecilik suçlamasıyla yargılanan sanığın vergi incelemesi yapılması ve alacaklı olduğu takip dosyalarında borçluların faiz karşılığı sanıktan ödünç para alıp almadıklarının araştırılmasını içermektedir. Kararda, tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli olduğu, birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması gerektiği belirtilmiştir. Kararın sonunda, kanuna aykırı ve yetersiz gerekçelerle hüküm kurulduğu, bu nedenle kararın bozulması gerektiği belirtilerek, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve CMUK'ın 321. maddesi uyarınca kararın bozulduğu ifade edilmiştir. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 241. maddesi, CMUK'ın 317. ve 321. maddeleri belirtilmiştir.