Mahkeme, sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle mahkumiyet kararı verdi. Ancak dosyada, sanığın bu suç nedeniyle başka bir dava olup olmadığı ve varsa bu suçu diğer davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlenmedi. Bu nedenle, mahkeme sanığın mahkumiyet kararını bozdu. CMK'nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca \"davanın düşmesine\" karar verilmesi gerektiği belirtildi. Sanık hakkında uygulanacak kanun maddeleri şöyledir: 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesi ve aynı Kanun'un 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanun'a eklenen geçici 7. maddenin 2. fıkrası uyarınca \"hükmün açıklanmasının geri bırakılması\" ve TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen \"Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlal nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz\" hükmü.