Ağır Ceza Mahkemesi bir kişinin çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyetine karar verdi. Ancak temyiz incelemesi sonucu yapılan değerlendirmede, davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yapılan bildirimin zorunlu olmadığı kabul edildi. Bu nedenle, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı olmadığı belirtilerek temyiz istemi reddedildi. Sanık müdafisinin temyiz istemi ise kabul edildi, çünkü mahkeme kararında hata hükümlerinin uygulanması konusunda bir değerlendirme yapılmadan eksik gerekçe ile mahkumiyet hükmü verilmişti. Bu nedenle, hükümler bozuldu. Kararda bahsedilen kanunlar 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 30. maddesi ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 237/2. ve 230. maddeleridir.