Davacılar, davalıların ortak yerlerinden biri olan dava konusu gayrimenkulün dış cephe duvarının yıkılarak camekan yapıldığını ve davalı Hakan'ın diğer maliklerin rızası alınmadan burayı fırın olarak kullandığını iddia etmiştir. Kat maliklerinin kararı olmadan mesken olan yerin iş yeri olarak kullanılamayacağını belirten davacılar, taşınmazın eski haline getirilmesi, davalı kiracı Hakan'ın tahliyesi ve taşınmazda meydana gelen 25.000.-TL değer kaybının davalılardan tahsili istemiştir. Mahkeme, tahliye davasının vazgeçme nedeniyle reddine karar vermiş ancak dava konusu taşınmazın mesken olarak eski haline getirilmesi ve iş yeri olarak kullanımına son verilmesi kararını almıştır. Davacının camekanın eski haline getirilmesine ilişkin davası konusuz kalmıştır. Kararda Kat Mülkiyeti Kanunu'nun 33. maddesine atıfta bulunulmuş ve davalı tarafa uygun süre verilmemesi eleştirilmiştir. Ancak bu eksikliğin giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmemiştir. Kanun maddesi şu şekildedir: \"‘Kapıcı daireleri, yangın merdivenleri, tüneli, bahçeleri, arsaları, otopark yerlerini, teknik donatıları, genel amaçlı kullanım yerlerini, ana gayrimenkulün çatısını ve doğalgaz, su, elektrik, ısınma