Sanığın tefecilik suçundan yargılandığı ve mahkemenin CMK'nın 223/2-e maddesi uyarınca beraat kararı verdiği anlaşılmaktadır. Ancak, hükmün TCK'nın 241/1. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı göz önünde bulundurularak, ilaveli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu ve bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından hükmün CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA karar verilmiştir. Bununla birlikte, yeniden yargılama gerektirmediğinden sanık hakkındaki davanın zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE karar verilmiştir. Kararda, TCK'nın 66/1-e ve 67/4. maddeleri de bahsedilmiştir.