Sanığın, değişik zamanlarda birçok kişiye ait kredi kartlarından komisyon karşılığı çekim yaparak nakit para dağıtması sonucu tefecilik suçunu işlediği belirlendi. Ancak, zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği göz önünde bulundurulmadığından, mahkeme kararı temyiz edildi. Dosyanın incelenmesi sonucunda, suçun sübutu kabul edildi ve hükümde isabetsizlik görülmediği için temyiz itirazları reddedildi. Kararda, TCK'nın 241, 62, 52/2, 53/1. maddeleri uyarınca sanığa 2 yıl 1 ay hapis, 5000 TL adli para cezası ve hak yoksunluğu cezası verildi. Zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğine dikkat çekilerek sanığın suçunu işleme kararı alması nedeniyle suçun sübutunu kabul eden TCK'nın 43/1. Maddesi açıklandı.
![]()
Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/77 Esas 2020/1022 Karar Sayılı İlamı
DAİRESİ : 9. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/77
KARAR NO : 2020/1022
KARAR TARİHİ : 10.09.2020