Sanık bir uyuşturucu ticaretinin faaliyetinde bulunduğu ve uyuşturucu madde bulundurduğu gerekçesiyle mahkum edildi. Mahkeme, sanığın suçunun sübutu kabul edildiğini ve verilen hükümde bir isabetsizlik görülmediğini belirterek hükmün onanmasına karar verdi. Diğer sanıklar hakkında ise, başka davalarda uyuşturucu madde bulundurma suçu işleyip işlemediklerinin belirlenmesi gerektiğini vurguladı. Eğer bu suçları için tedavi veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmadıysa, açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildi. Ancak eğer diğer davaların tedavi veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlendiyse, davanın düşmesine karar verildi. Kararda TCK'nin 188/3-4, 31/3, 52. maddeleri uyarınca mahkumiyet, 191/1, 53/1-2-3, 58/6-7. maddeleri uyarınca mahkumiyet ve 191/1, 53/1-2-3. maddeleri uyarınca mahkumiyet maddeleri kullanıldı.